Bij het interview van Matthijs van Nieuwkerk met hem, kwam ineens weer een oud liedje van Jules de Corte in mijn herinnering. Het nummer "Naar, dom jongetje" kwam in 1959 op een EP (zo'n 45-toeren plaatje met aan elke kant 2 nummers) samen met: "Juultje van Pingelen", "de Hopelozen" en "Dromen zijn bedrog" (35 jaar voor Marco). Elke keer als ik zo'n gladjanus hoor of zie, denk ik er weer aan, maar vanavond heb ik het nummer maar eens opgedragen aan deze enge man Albert V.:
Hij is een heel naar, dom jongetje
Dat op de school niks presteert
Maar met zijn scherp, vlijmscherp tongetje
Zijn kleine wereld regeert
Zijn lieve ouders en zijn verwanten
Tiranniseert hij dag in, dag uit
Hij wil de baas zijn aan alle kanten
En gaat het niet naar zijn zinnetje
Dan is het huisje te klein
Dan wordt hij kwaad als een spinnetje
En u weet zelf hoe zo'n spin dan kan zijn
Zegt pa dat hij moet gaan zitten
Gaat ie staan of lopen
Zegt ma: "Jongen, sluit de deuren"
Zet ie alles open
En zo gaat het bijna iedere dag
Hij laat wat ie doen moet en doet alleen wat niet mag
De meester op school heeft hem al een paar maal gezegd
Jij komt, als je zo doorgaat, nog eens lelijk terecht
Jaja
Het is een heel lelijk brilletje
Waar hij de wereld door ziet
Hij denkt dat enkel zijn willetje
Hoeft te regeren, meer niet
Hij is de schrik van zijn kleine broertje
Hij is de plaag van zijn grote zus
En je moet oppassen of hij vloert je
In het gebruik van zijn tongetje
Is hij bepaald wel een ster
Al ben je nog zo'n dom jongetje
Als je kunt praten dan breng je 't wel ver
Geen opmerkingen:
Een reactie posten